HarcBonTon
Czyli kącik dobrego wychowania

Część 2

 

Temat: Jak się przedstawiać oraz kiedy potrzebny jest uścisk dłoni?

 

1. Jak się przedstawiać?

 

Jak powinienem się przedstawić, by wywrzeć na kimś dobre wrażenie?

 

Młodszy przedstawia się starszemu
Mężczyzna przedstawia się kobiecie
W pracy: niższy rangą przedstawia się przełożonemu

 

Na spotkaniach prywatnych można wymienić tylko nazwisko lub imię, następnie podchodzić do poszczególnych osób i przywitać się osobiście, wymieniając uścisk ręki.

 

Dla podkreślenia szacunku dla drugiej osoby można stosunkowo często (ale bez przesady) wymieniać jej tytuł: „Panie doktorze” lub „Pani profesor”.

 

W Polsce nie ma zwyczaju powtarzania czyjegoś nazwiska
w trakcie rozmowy, natomiast w innych krajach, postępując w ten sposób, wyrażamy nasz szacunek dla osoby, z którą rozmawiamy.

 

2. Uścisk dłoni – kiedy i czy w ogóle?

 

Uścisk ręki jest często nadużywany. Z tym gestem związany jest również kontakt wzrokowy, mimika twarzy, które odzwierciedlają znaczenie danego spotkania. Uścisk dłoni powinien być symbolem szczególnej sytuacji.
Na przykład:

 

Podczas wzajemnego przedstawiania się
Po długim czasie niewidzenia się
Kiedy żegnamy się na dłuższy czas
Podczas składania życzeń

 

Jeśli ludzie spotykają się codziennie, nie muszą witać się w ten sposób.

 

Kto komu powinien podawać rękę jako pierwszy?

 

Starszy podaje dłoń młodszemu
Kobieta – mężczyźnie
Przełożony – podwładnemu (w pracy)

 

Jeśli ściskamy dłoń jednej osobie w grupie, tak samo należy powitać wszystkich obecnych.
Jedna ręką zupełnie wystarcza przy powitaniu. Nie należy chwytać czyjejś ręki obiema własnymi, a już w żadnym razie nie poklepywać drugiej osoby po plecach!

 

A co z rękawiczką?

 

Podczas powitania na ulicy można jej nie zdejmować, chyba, że spotkana osoba podaje nam dłoń bez rękawiczki. Wtedy należy dostosować się szybko do sytuacji i również zdjąć swoją.

 

Już w następnym numerze: Jak przedstawiać sobie wzajemnie inne osoby oraz jak pozdrawiać obcokrajowców?

 

Opracowała: Joanna Hercberg (na podstawie książki G. Incze: „O kulturalnym zachowaniu”, wyd. Diogenes, Warszawa 1999)